Jestem szczęśliwym człowiekiem - Janusz Marynowski | TTT 009

Z Januszem Marynowskim - muzykiem, fotografikiem, dyrektorem Sinfonii Varsovii - rozmawiamy o tym, w jaki sposób dostał się do Orkiestry i dlaczego było to niesamowite szczęście dla młodego muzyka? Kim jest inspektor orkiestry i co robi? Z czym wiązała się przemiana czynnego muzyka w dyrektora tworzącego historię Orkiestry? Jakie wyzwania się z tym wiążą, skąd w Sinfonii wzięły się sztuki wizualne, jaką drogą poprowadził Orkiestrę Janusz Marynowski i dlaczego jest bardzo szczęśliwym człowiekiem? Jak będzie wyglądała nowa sala Sinfonii i jaką misję społeczną, jakie programy twórcze realizuje Orkiestra na Grochowskiej, jacy ludzie tam przychodzą i po co? Kto stoi a pomysłami na edukację muzyczną dla amatorów i zawodowców?

Od kiedy istniała muzyka w życiu Janusza Marynowskiego? Jakie koła potrafi zataczać historia? Jaką rolę odegrał Yehudi Menuhin i na czym polegała wyjątkowość jego relacji z Orkiestrą? Skąd wziął się w Orkiestrze Krzysztof Penderecki, dlaczego ma to związek z fotografią i co z tego wynikło?

Jakie były pierwsze świadomie tworzone fotografie, a także o intymnej relacji muzyka z instrumentem oraz fotografika z aparatem. O wystawie “Maestri” - czym była na fotograficznej drodze i w jaki sposób nadal żyje? Czyje portrety składają się na wystawę i jakie opowieści są z nimi związane? Dlaczego nie jest to tylko zapis historyczny życia Orkiestry?

O przyjaźni z Krzysztofem Pendereckim, jego prawdziwej osobowości i miłości do przyrody, a także o podobieństwie między partyturami i szkicami jego arboretum. Czy dzieła Pendereckiego mogą być kołysankami, o dotykaniu absolutu oraz o ostatnim zdjęciu, jakie Janusz zrobił Krzysztofowi Pendereckiemu.

O harmonii i porządku we wszechświecie i muzyce. O dyscyplinie twórcy i dyrektora. oraz o wspólnym sukcesie zespołu, który ma wspólny cel. Jaki jest związek między muzyką i fotografią? Jakie znaczenie mają relacje i jaki jest podstawowy sposób na rozwój artysty? Podróże kształcą - co można przeżyć fotografując ulice, których nie ma na mapie? O porozumiewaniu się bez słów oraz o sile szacunku do drugiego człowieka, uśmiechu i aparatu fotograficznego.

Po co i dlaczego Janusz Marynowski robi takie zdjęcia, jakie robi? Dlaczego sam akt fotografowania jest emocjonujący oraz o terapeutycznej roli fotografowania. O fotografowaniu solo i w duecie - co z tego wyniknie? Co jest przyciągającego w Azji i jakie znaczenie w tworzeniu ma poczucie bezpieczeństwa i ciekawość, co jest za zakrętem. O roli wyobraźni, a także o ambicji budowania wspólnoty wokół piękna w podzielonym i zwalczającym się świecie.

Janusz Marynowski zaprasza do siebie:

Instagram: Janusz Marynowski

Facebook: Janusz Marynowski

Nagranie zrealizowano dzięki uprzejmości i pomocy Muzeum Fotografii w Janowie Lubelskim

Dołącz do grupy społeczności TTT na Facebooku

Muzyka: Golden Sunrise, I Am Your Clothes, Josh Woodward